Moi Czytelnicy - o ile jeszcze tacy są - zdziwią się na pewno z zastosowania takiej analogii pomiędzy Jarosławem Kaczyńskim a odległym czasowo władcą Polski, który podniósł Ją z trwającego niemal dwieście lat okresu upadku, w historii nazywanego Okresem Rozbicia Dzielnicowego. Nie pamiętam już gdzie i kiedy przeczytałem biografię tego niewielkiego wzrostem, a potężnego duchem polskiego władcy ale dobrze pamiętam, że byłem zdumiony i zachwycony jego "życiową drogą krzyżową", która zapewniła Polsce na początku XIV wieku i przez następne stulecie, stopniowy powrót do rzędu liczących się państw Europy, a nawet mocarstwowej pozycji w epoce Jagiellonów (XV w. i większość XVI).
Oczywiscie, moi Czytelnicy, przyzwyczajeni do mego krytycyzmu - normalnej cechy u socjologa - wyśmieją moje apologetyczne podejście do jednego z ważnych "aktorów" polskiej sceny politycznej, który - choć wrogo traktowany przez większość tzw. "salonu" politycznego i poniewierany przez jego rzeczników, a głównie tzw. celebrytów - spokojnie trzymał ster swego ugrupowania aż do liczącego się, "historycznego" zwycięstwa.
Nie wstydzę się jednak zmiany mojego nastawienia i mojego tonu, bo dotyczą one człowieka, który w swej długiej walce przeżył ciężkie straty osobiste, które niejednego z nas mogłyby ostatecznie złamać. Działo się z Nim to samo, co się działo w życiu wymienionego wyżej, niezłomnego i niezniszczalnego władcy Polski, który nie tak wielu, w naszych dziejach, miał sobie równych, pod względem uporu, odporności i waleczności.
Marzy mi się film - albo najlepiej, serial - który pokazałby tych dwóch bohaterów w Ich historycznych i osobistych uwikłaniach, na tle historycznych epok, w których Oni działali i zwyciężali.
Oglądałbym go, na starość, "na okrągło"!
